Dawki nawozów mineralnych ustala się na podstawie zasobności gleby oraz wymagań pokarmowych roślin, czyli ilości składników pobranych z określonym plonem. Rośliny chmielu, przy plonie szyszek w wysokości 2 t/ha, pobierają przeciętnie z gleby: 150 kg azotu (N), 45 kg fosforu (P₂O₅), 160 kg potasu (K₂O), 40 kg magnezu (MgO), 30 kg siarki (S), 320 g cynku (Zn), 280 g boru (B), 720 g manganu (Mn) i 12 g Molibdenu (Mo). W celu pokrycia potrzeb pokarmowych tej rośliny w mikroelementy oprócz nawozów dolistnych ActiMag chmiel i Actiplon chmiel (z firmy Arkop), zaleca się dodatek jednoskładnikowych nawozów, głównie Zn i B, niekiedy także Mo i Mn. Przy nawożeniu chmielu należy zwracać szczególną uwagę na ustalenie racjonalnej dawki azotu, który w największym stopniu decyduje o plonach i jakości szyszek. Wysoka efektywność nawożenia chmielu azotem uwarunkowana jest dobrym zaopatrzeniem roślin w inne składniki: P, K, Mg, S, Ca i mikroelementy. „Pomagają one w prawidłowym przerobie” pobranego azotu w wysoki i pożądany jakościowo plon. Wyłączny wzrost dawek N z myślą o uzyskaniu rekordowych plonów nie da pożądanych rezultatów. Pobrany azot nie zostanie w pełni wykorzystany, zaś powstałe w roślinie związki pośrednie tego składnika będą dobrą pożywką dla patogenów chorób grzybowych.

Najwięcej składników chmiel pobiera w okresie intensywnego wzrostu oraz zawiązywania i tworzenia szyszek, czyli od początkowych dni czerwca do połowy sierpnia. Należy dodać, iż chmiel ze względu na dużą powierzchnię liści, a przy tym możliwość wniesienia roztworu nawozów także na spodnia stronę liścia, jest rośliną szczególnie predestynowaną do dolistnego dokarmiania, gdyż w porównaniu z innymi, wyjątkowo dobrze wykorzystuje naniesione na liść składniki. Badania prowadzone w glebach chmielników woj. Lubelskiego wykazują głównie niedobór magnezu, siarki, boru i cynku, niekiedy tez manganu i molibdenu, rzadziej miedzi i żelaza. Wyniki analiz wskazują ponadto, że ponad 60% gleb chmielników wykazuje bardzo wysoka zasobność w fosfor, zaś ponad 30% optymalną. Tylko nieliczne, najczęściej młode, nowo założone plantacje wykazują niedobory tego składnika. Wskazuje to na nadmierne stosowanie w chmielnikach nawozów fosforowych. Zdecydowanie lepiej wypada ocena zasobności w potas, bowiem aż 68% plantacji wykazuje optymalną zasobność, 25% nadmierną, zaś tylko 7 % niedoborową. Optymalna zasobność w magnez stwierdzono w 46% plantacji chmielu (głównie w gminach Wilków, Łaziska i Puławy), zaś niedoborową na 42% (głównie w gminach: Ludwin, Ostrów Lub., Spiczyn i Łęczna). Z mikroelementów gleby i rośliny chmielu wykazują przede wszystkim niedobór boru i cynku, niekiedy tez manganu i molibdenu, rzadziej miedzi i żelaza. Konieczne jest zatem systematyczne (co 4 lata) pobieranie próbek i wykonywanie analiz odczynu i zasobności gleb w przyswajalny fosfor, potas i magnez, zaś co 8 lat także w mikroelementy. Optymalny odczyn dla gleb chmielników to pH w granicach 6-7, zaś na lżejszych glebach 5,6 – 6,5.

W zamieszczonych tabelach podano liczby graniczne, dotyczące oceny zasobności gleb chmielników w przyswajalne formy fosforu, potasu i magnezu oraz proponowane na tej podstawie dawki składników, uzależnione tez od plonów szyszek. Pod uwagę wzięto również wyniki badań i praktyczne zalecenia dla chmielarzy w Niemczech i Czechach.

Ocena zasobności gleb chmielników w przyswajalne formy fosforu , potasu i magnezu

Dawki fosforu, potasu i magnezu w zależności od zasobności gleby i plonu szyszek

Po uzyskaniu optymalnej zasobności, zwłaszcza w górnym przedziale, tj. 15-18 mg P₂O₅; 20-24 mg K₂O oraz 6-7,2 mg Mg w 100g gleby, zaleca się następujące dawki nawozów:

Jesienią: superfosfat 40% (120 kg) lub pojedynczy (250kg/ha) + sól potasowa (200 kg/ha)

Wiosną: siarczan potasu (100kg/ha)+ kizeryt lub siarczan magnezu (150kg /ha).

Przy niższych bądź wyższych plonach szyszek dawki nawozu należy odpowiednio skorygować według danych zamieszczonych w tabelach. Zamiast nawozów jednoskładnikowych można wysiać wieloskładnikowe, zwracając uwagę na proporcje pomiędzy fosforem i potasem. Chmiel pobiera bowiem 3,5 razy więcej potasu niż fosforu. Ważny jest tez magnez, często również siarka (zawarta m.in. w superfosfacie pojedynczym, siarczanie potasu i magnezu oraz kizerycie), które na wielu plantacjach mogą być głównym składnikiem ograniczającym plony szyszek.

Żródło: Prof. dr hab. Czesław Szewczuk, Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie, Informacja dla plantatorów chmielu przekazana na sesji chmielarskiej poczas Chmielaków Krasystawskich 2016r.