W 2013 r. światowa powierzchnia uprawowa uległa zmniejszeniu piąty rok z rzędu. Od 2008 r. wykarczowano 11.500 ha. Wspomniana wyżej redukcja areału byłaby jeszcze drastyczniejsza, gdyby w USA od 2011 r. nie odnotowano wzrostu areału 2.200 hektarów wynikającego z rosnącego popytu amerykańskiego segmentu mini browarów (browarów rzemieślniczych).

W 2013 r. wynosząca 46.246 hektarów światowa powierzchnia uprawowa była na najniższym poziomie od 1955 r., kiedy to wyniosła 45.818 hektarów. Na całym świecie zebrano tylko około 83.200 ton chmielu (w roku poprzednim 89.090 ton). Winę za taki stan rzeczy należy przypisać spowodowanym nieomal wyłącznie przez złe warunki pogodowe słabym zbiorom w Niemczech. Wskutek powyższego tylko 33% światowych zbiorów pochodziło z Niemiec, lecz aż 38% z USA. Wyprodukowana ilość alfa wyniosła około 8.170 ton. Uwzględniono tu straty w wyniku rozkładu do momentu przetworzenia, natomiast nie uwzględniono strat związanych z procesem przetwarzania ani późniejszych strat  związanych ze składowaniem aż do momentu zużycia produktów chmielowych. Z powyższego wynika, że światowa średnia zawartość alfa wyniosła 9,8%.

Na USA przypadło 47% światowych zbiorów alfa, na Niemcy zaś 32%. Prawie 89% światowej produkcji alfakwasów pochodzi z USA i Niemiec. Pozostałe udziały w rynku dzieli między siebie pozostałych 26 krajów uprawiających chmiel.

W 2013 r. światowa produkcja piwa wzrosła o 11 milionów hektolitrów, tzn. o 0,6% i wyniosła łącznie 1,96 miliarda hektolitrów. Europa odnotowała spadek produkcji o 17,6 miliona hektolitrów, tzn. o 3,2%. W Ameryce wielkość produkcji piwa wzrosła tylko minimalnie o 0,3%. W 2013 r. Chiny były nie tylko krajem produkującym najwięcej piwa, lecz także i krajem z największym wzrostem produkcji. Produkcja w Chinach zwiększyła się o 13,3 miliona hektolitrów. Azji udało się zwiększyć produkcję o 19,3 miliona hektolitrów, tzn. o 2,8%.  Afryka pozostaje kontynentem o najwyższej stopie wzrostu. Produkcja browarów afrykańskich wzrosła o 6%, tzn. o 7,5 miliona hektolitrów.

W bieżącym roku piwowarskim 2014 zakładamy wzrost produkcji światowej o 1,5%. Dawka alfa na hektolitr piwa powinna chyba jeszcze dalej wzrosnąć  do poziomu 4,7 grama. Będzie to przede wszystkim skutkiem wciąż rosnącego zapotrzebowania ze strony segmentu mini browarów (browarów rzemieślniczych).

Przyjmując powyższe wartości, otrzymujemy na rok piwowarski 2014 zapotrzebowanie na alfa –kwasy na poziomie około 9.540 ton.

Powyższa ilość uwzględnia zapotrzebowanie na chmiele przeznaczone do zastosowania poza przemysłem piwowarskim. Nie uwzględniono strat związanych z procesem przetwarzania ani rozkładu alfa –kwasów występującego do momentu przetworzenia chmielu do chwili zużycia produktów chmielowych.

Z powyższych danych wynika, że zapotrzebowanie w roku piwowarskim 2014 przekroczy czysto rachunkowo zbiory alfa roku 2013 o 1.370 ton. Jednakże nadwyżki z lat zbiorów 2008 do 2011, wywodzące się najczęściej z chmieli wysokogoryczkowych, stanowią nadal obciążenie dla rynku.

Słabe zbiory 2013 r. w Niemczech i pozostałych rejonach uprawowych UE w powiązaniu z trwająca latami redukcją areału uprawowego przyczyniły się do odczuwalnej poprawy poziomu cen we wszystkich segmentach odmianowych. Po raz pierwszy od wielu lat plantatorzy ze wszystkich krajów uprawiających chmiel uzyskali zarówno na wolnym rynku, jak i na rynku kontraktacyjnym w segmentach odmian superaromatycznych oraz odmian aromatycznych ceny wyższe od kosztów produkcji. Wzrosły również ceny odmian wysokogoryczkowych, przy czym na wolnym rynku ceny nie wszystkich odmian osiągnęły poziom kosztów uprawy.

W chwili obecnej odmiany superaromatyczne ze zbiorów 2013 r. uznaje się w skali globalnej za wyprzedane. Z pozostałych odmian aromatycznych ze zbiorów 2013 r. dostępne są już tylko niewielkie ilości. Jedynie w przypadku odmian wysokogoryczkowych pokrycie zapotrzebowania rynku światowego można uznać za dobre, z części przypadków nawet za bardzo dobre. Wiąże się to ze starymi zapasami znajdującymi się w posiadaniu wieku browarów.

Podobnie jak w latach poprzednich osobny rozdział stanowi segment chmieli smakowych. Chmiele smakowe nie stanowią oddzielnej kategorii odmianowej. Chmiele te mogą zaliczać się zarówno do klasycznych odmian aromatycznych, jak i goryczkowych oraz wysokogoryczkowych. Odmiany, które rynek uznaje za chmiele smakowe już od lat są na fali wzrostu nie tylko ze względu na zwiększenie się ich areału uprawowego, lecz także z punktu widzenia poziomu cenowego. Obecnie ich notowania znajdują się na najwyższym dotychczas poziomie. Decydujące znaczenie ma w tym przypadku zadziwiający fakt, iż amerykański segment mini browarów wytwarza wprawdzie tylko 1% światowej produkcji piwa, ale za to kupuje ponad 10% światowych zbiorów chmielu. Ponieważ segment ten w USA od lat rośnie o 15% rocznie, cena chmieli smakowych jest obecnie sprawą drugorzędną. Na pierwszym miejscu stawia się dostępność i jakość.

Zapotrzebowanie na chmiel ze strony rozszerzającego się coraz bardziej po całym globie ruchu mini browarów może przypadku dalszego utrzymywania się ponadproporcjonalnego wzrostu wywołać podniecenie na światowym rynku chmielu. Już teraz rzuca się w oczy, jak szybko i jak trwale plantatorzy chmielu w USA wycofują się z uprawy odmian wysokogoryczkowych. Do 2013 roku włącznie zlikwidowali w przeciągu ostatnich pięciu lat 3.900 ha plantacji chmieli wysokogoryczkowych, podczas gdy na powierzchni 2.000 ha zostały nasadzone odmiany aromatyczne. Taka tendencja może się utrzymać, zmieniając coraz bardziej światowy rynek chmielu.

Światowy areał uprawowy wzrasta po raz pierwszy od 2008 r. Zgodnie z przekazanymi dotychczas lub szacunkowymi danymi na temat powierzchni uprawowych w 2014 r. wynosi on ponownie nieco ponad 48.000 hektarów. Zmiany areału uprawowego w najważniejszych krajach uprawiających  chmiel kształtują się w sposób następujący:

- USA                  +1.290 ha

-Niemcy                +460 ha

-Czechy                +150 ha

- Słowenia           +130 ha

-Polska                 +/- 0 ha

- Chiny                 -230 ha

Wszystkie dane liczbowe odzwierciedlają opinię  większości  firm członkowskich Niemieckiego Związku Przemysłu Chmielarskiego. Dane liczbowe publikowane przez niektóre z firm członkowskich mogą się nieznacznie od nich różnić.

 Źródło:http://www.hmelj-giz.si/ihgc/doc/2014%20JUL%20IHGC%20Market%20Report.pdf